دومین رنسانس دایناسور.

"پادشاه بینی؟" این نامی است که به هادروسار اخیراً کشف شده با نام علمی Rhinorex condrupus داده شده است. حدود 75 میلیون سال پیش پوشش گیاهی دوره کرتاسه پسین را بررسی کرد.
بر خلاف دیگر هادروسارها، رینوکس هیچ تاج استخوانی یا گوشتی روی سر خود نداشت. در عوض، بینی بزرگی داشت. همچنین، نه در یک رخنمون صخره ای مانند سایر هادروسارها، بلکه در دانشگاه بریگام یانگ در قفسه ای در یک اتاق پشتی کشف شد.

برای چندین دهه، شکارچیان فسیل دایناسورها کارهای خود را با کلنگ و بیل و گاهی دینامیت انجام می دادند. آنها هر تابستان تن‌ها سنگ را می‌تراشیدند و به دنبال استخوان‌ها می‌گشتند. آزمایشگاه‌های دانشگاه و موزه‌های تاریخ طبیعی پر از اسکلت‌های جزئی یا کامل دایناسورها. با این حال، بخش قابل توجهی از فسیل‌ها در جعبه‌ها و گچ‌بازی‌هایی که در سطل‌های ذخیره‌سازی سنجاب‌برداری شده‌اند، باقی می‌مانند. به آنها فرصتی برای گفتن داستان هایشان داده نشده است.

این وضعیت اکنون تغییر کرده است. برخی دیرینه شناسان علم دایناسور را به عنوان دوره رنسانس دوم توصیف می کنند. منظور آنها این است که رویکردهای جدیدی برای به دست آوردن بینش عمیق تر در مورد زندگی و زمان دایناسورها در نظر گرفته شده است.

یکی از این رویکردهای جدید این است که به سادگی به آنچه قبلاً پیدا شده است نگاه کنید، همانطور که مورد Rhinorex بود.
در دهه 1990، فسیل های Rhinorex در دانشگاه بریگام یانگ ذخیره شد. در آن زمان، دیرینه شناسان بر روی آثار پوستی یافت شده بر روی استخوان های تنه هادروسار تمرکز کردند و زمان کمی برای جمجمه های فسیل شده هنوز در سنگ ها باقی می ماند. سپس، دو محقق فوق دکترا تصمیم گرفتند به جمجمه دایناسور نگاه کنند. دو سال بعد راینورکس کشف شد. دیرینه شناسان نور جدیدی بر کار خود می افکنند.
راینورکس در ابتدا از ناحیه ای از یوتا به نام سایت Neslen حفر شده بود. زمین شناسان تصویر کاملاً واضحی از محیط قدیمی سایت Neslen داشتند. این یک زیستگاه رودخانه ای بود، یک دشت باتلاقی که در آن آب های شیرین و شور در نزدیکی ساحل دریای باستانی در هم می آمیختند. اما در داخل، ۲۰۰ مایلی دورتر، زمین بسیار متفاوت بود. هادروسارهای دیگر، نوع کاکل دار، در داخل خاک کاوش شده است. از آنجایی که دیرینه شناسان قبلی اسکلت کامل نسلن را بررسی نکردند، تصور کردند که آن نیز یک هادروسار کاکلی است. در نتیجه این فرض، این نتیجه گرفته شد که همه هادروسارهای کاکل دار می توانند به طور مساوی از منابع داخلی و مصب رودخانه بهره برداری کنند. تا زمانی که دیرینه شناسان دوباره آن را بررسی کردند که در واقع راینورکس بود.

مانند قطعه‌ای از پازل که در جای خود قرار می‌گیرد و کشف می‌کند که راینورکس گونه جدیدی از زندگی کرتاسه پسین است. یافتن «کینگ نوس» نشان داد که گونه‌های مختلف هادروسارها برای پر کردن طاقچه‌های اکولوژیکی مختلف سازگار شده و تکامل یافته‌اند.
دیرینه شناسان با نگاه دقیق تر به فسیل های موجود در سطل های ذخیره گرد و غبار، شاخه های جدیدی از درخت حیات دایناسور را پیدا می کنند.

——— از دن ریش