Een dinosaurussenaanval?

Een andere benadering van paleontologische studies zou de “dinosaurusblitz” genoemd kunnen worden.
De term is ontleend aan biologen die "bio-blitzes" organiseren. Bij een bio-blitz komen vrijwilligers bijeen om binnen een bepaalde tijd zoveel mogelijk biologische monsters uit een specifieke habitat te verzamelen. Zo kunnen bio-blitzers bijvoorbeeld in het weekend monsters verzamelen van alle amfibieën en reptielen die in een bergvallei voorkomen.
Bij een dino-blitz is het de bedoeling om zoveel mogelijk fossielen van één dinosaurussoort te verzamelen, afkomstig uit een specifieke fossielenlaag of uit een specifieke periode. Door een grote steekproef van één soort te verzamelen, kunnen paleontologen anatomische veranderingen gedurende het leven van leden van de soort opsporen.

De resultaten van een dino-aanval, aangekondigd in de zomer van 2010, zorgden voor onrust in de wereld van de dinosaurusjagers. Ze veroorzaakten ook een debat dat nog steeds woedt.
Meer dan honderd jaar lang hadden paleontologen twee aparte takken in de levensboom van de dinosauriërs getekend: één voor de Triceratops en één voor de Torosaurus. Hoewel er verschillen zijn tussen de twee, delen ze veel overeenkomsten. Beide waren herbivoren. Beide leefden in het late Krijt. Beide hadden benige franjes, als schilden, achter hun kop.
De onderzoekers vroegen zich af wat een dino-aanval zou kunnen onthullen over zulke vergelijkbare wezens.

Gedurende een periode van tien jaar werden in het fossielrijke gebied van Montana, bekend als de Hell Creek-formatie, botten van Triceratops en Torosaurus aangetroffen.
Veertig procent van de fossielen was afkomstig van Triceratops. Sommige schedels waren zo groot als Amerikaanse footballs. Andere waren zo groot als kleine auto's. En ze stierven allemaal in verschillende levensfasen.
Wat de overblijfselen van de Torosaurus betreft, vielen twee feiten op: ten eerste waren fossielen van de Torosaurus schaars, en ten tweede werden er geen onvolwassen of jonge schedels van de Torosaurus gevonden. Elke schedel van de Torosaurus was een grote volwassen schedel. Waarom was dat? Terwijl de paleontologen zich over de vraag verdiepten en de ene mogelijkheid na de andere uitsloten, bleven ze achter met één onvermijdelijke conclusie: de Torosaurus was geen aparte dinosaurussoort. De dinosaurus die lange tijd Torosaurus werd genoemd, is de laatste volwassen vorm van de Triceratops.

Het bewijs werd gevonden in de schedels. Eerst analyseerden de onderzoekers de anatomie van de schedels. Ze maten nauwkeurig de lengte, breedte en dikte van elke schedel. Vervolgens onderzochten ze microscopische details zoals de samenstelling van de oppervlaktetextuur en kleine veranderingen in de franjes. Hun onderzoek wees uit dat de schedels van de Torosaurus "zwaar verbouwd" waren. Met andere woorden, de schedels en benige franjes van de Torosaurus hadden in de loop van het leven van de dieren uitgebreide veranderingen ondergaan. En dat bewijs van verbouwing was aanzienlijk groter dan het bewijs in zelfs de grootste schedel van de Triceratops, waarvan sommige tekenen van verandering vertoonden.
In bredere context suggereren de bevindingen van de dino-blitz sterk dat veel dinosaurussen die als individuele soorten worden geïdentificeerd, in werkelijkheid slechts één soort zijn.
Als verder onderzoek de conclusie dat de Torosaurus een volwassen Triceratops was, ondersteunt, betekent dit dat de dinosauriërs uit het Late Krijt waarschijnlijk niet zo divers waren als veel paleontologen denken. Minder soorten dinosauriërs zouden betekenen dat ze zich minder goed konden aanpassen aan veranderingen in de omgeving en/of dat ze al in verval waren. Hoe dan ook, dinosauriërs uit het Late Krijt zouden waarschijnlijk eerder zijn uitgestorven na een plotselinge catastrofale gebeurtenis die de weersystemen en omgevingen van de aarde veranderde dan een meer diverse groep.

——— Van Dan Risch